Wat doen wij: Kerk en samenleving

Het geloof roept mensen op verantwoordelijkheid te nemen voor de samenleving. Dit komt op allerlei gebied tot uiting: in het gezin, de gezondheidszorg, de opvang van daklozen, in het bezoeken van gevangenen, in de politiek, het onderwijs, in ontwikkelingssamenwerking, in sport en recreatie.

Beschaving van liefde
Het Evangelie richt de aandacht van de Kerk en de gelovigen op de wereld om hen heen. Door het geloof in de maatschappij te laten doorwerken, wil de Kerk een beschaving van liefde bevorderen. Daarbij wil ze samenwerken met alle mensen van goede wil, gelovig of niet gelovig.

Algemeen welzijn en menselijke waardigheid
Bij haar inzet voor een goede samenleving laat de Kerk zich leiden door een aantal grondbeginselen. Eén daarvan is het algemeen welzijn. Als mensen leven we niet ieder voor zich en voor onze eigen belangen, maar dragen we verantwoordelijkheid voor het gemeenschappelijk welzijn. Een ander beginsel is het respect voor de menselijke waardigheid. Ieder mens is geschapen naar het evenbeeld van God en verdient dus het allergrootste respect.

Eigen verantwoordelijkheid
Ook kenmerkend voor het katholieke denken over de goede samenleving is de eigen verantwoordelijkheid van mensen. De overheid kan dat niet van ons overnemen; zij moet de betrokkenheid van de burgers mogelijk maken en beschermen. De samenleving wordt van onderop opgebouwd. Dit principe heet het subsidiariteitsbeginsel. Het houdt in dat hogere instanties niet iets moeten doen wat door lagere instanties kan worden gedaan. Pas als het op het lager niveau niet lukt, kan de overheid groepen steunen in het realiseren van hun doelstellingen.

Solidariteit
En dan: de Kerk heeft in het bijzonder oog voor mensen en groepen in de samenleving die in nood zijn en hulp nodig hebben. Die uit zich in daadwerkelijke solidariteit met de zwakkeren en kwetsbaren in onze samenleving. Deze komt onder meer tot uiting in het werk van de caritasinstellingen en de diaconie van de parochies.